Het eiland van de schaamteloosheid

Mijn vrouw en ik zijn op Gran Canaria. Na 8 jaar weer terug op de plek waar ik als reisleider ben weggegaan. Ik moet zeggen, ik ben verrast. Wat ik destijds niet zag, word me in één oogopslag pijnlijk duidelijk: dit is het eiland van de schaamteloosheid!

Als er géén dikke rode Engelsen zijn, is ’t pas ècht tijd je zorgen te maken!

Wat ik 8 jaar geleden nog niet zag was dat het eiland eigenlijk primair voldoet aan 2 behoeften: bruinen en consumeren. Je ziet hier geen jongens met zwarte t-shirts met ACDC-opdruk op een donkerblauwe korte broek “met van die handige grote zakken”. Daaronder benen die nog het meest weghebben van melkflessen. Hun voeten gestoken in witte Rucanor sportsokken en open sandalen. Mooie dikke camera om de nek en een rugzak met proviand (want de restaurants zijn hier “toch best duur”). Normaal gesproken niet mijn soort gezelschap maar God, wat mis ik ze hier. Ik associeer ze met een zekere mate van diepgang. Nee, daarentegen zie ik verknetterde huiden. In eerste instantie denk ik “Gelukkig, geen dikke, verbrande Engelsen.” Dan besef ik me ineens dat dit veel erger is. Deze mensen zijn professioneel aan het bruinen. Ik heb nog nooit zoveel egaal gebruinde huiden gezien. Ze lijken allemaal zo uit de Lancome-reclame gestapt. Hier lopen ook geen strand- en straatventers rond. Ook hier ben ik in eerste instantie ontzettend blij mee. Maar ook dat maakt me ineens ongerust. Ik denk dat ze wegblijven omdat er simpelweg geen handel te slijten is hier. De strandbevolking zoekt namelijk maar 1 ding: de zon. En tenzij je die verkoopt, hoeven ze niks van je. Hoe eenvoudig kan vakantie zijn?

De apenrots.

Ook zonder shirt in het openbaar verschijnen is een must (stel je voor dat je op weg van het strand naar het toilet je zon mist). Zo kan je aan iedereen laten zien wat jij al van dat professioneel bruinen terecht gebracht hebt. Leeftijd, nationaliteit of geslacht maakt daarbij ook niet uit. De schaamte voorbij? Hier lijkt het net een apenrots en degene met de bruinste huid (zonder genetische voorgeschiedenis) heeft de grootste rode kont. Zou die ook de beste wijfjes krijgen en als eerste mogen aanvallen als ie voer krijgt? Of zou die door iedereen gevlooid worden? Dat is dan toch nog eens het overwegen waard…

Alles uitmuntend: dat wekt pas argwaan!

Dan zien we als we rondrijden ook nog eens langs de kust geen enkel normaal woonhuis. Nee, alleen maar hotels with seaview en poolbar en appartementen with daily animation. Uiteraard ook in verschillende spellingsvormen. Waar woont de echte Canariaan? Schaamteloos wenken alle neon reclames je om toch vooral “the best price” en “fresh food” te proberen. Met een beetje geluk staat er prize i.p.v. price. Volgens mij zou je pas echt opvallen als je zegt “almost the best price” en “not fresh but frozen and then prepared food”. Als we ergens met onze auto keren en net iets te lang richting boulevard gluren (je durft bijna niet gewoon te kijken) staat Juan naar ons te zwaaien. Je kent hem wel, voor zijn restaurant, wit overhemd (te ver open geknoopt, borsthaar eruit), tattoo op de onderarm en gouden ketting om hals en pols. “Chagrijnig kijken!” zeg ik nog tegen mijn vrouw en ik geef gas. Is er iemand die weleens gedacht heeft “Ach, daar zwaait iemand die ons zijn fresh food wil aanprijzen: laten we snel naar hem toe gaan.”? Hopelijk is er nog een tafeltje vrij……