Yes! Ik heb weer verkering...

Na 6 jaar verkering heb ik wel wat geflirt de afgelopen tijd. Ik heb toch behoorlijk wat dates achter mijn naam staan. Met de één leek het echt wat te worden maar bleken we toch niet bij elkaar te passen. Met de ander was het vooral spannend maar niet iets voor een serieuze relatie.

Ook ben ik goed gaan nadenken of ik wel geschikt zou zijn voor een relatie of dat ik maar beter single door het leven kan gaan. Ik moet eerlijk zeggen dat dat single-zijn best leuk is voor even maar ik ben er niet voor gemaakt. Ik moet mijn leven delen met iemand.

Ik dacht niet dat ik ooit nog zó verliefd kon worden. Zo zie je maar: je komt altijd over je vorige relatie(s) heen. Mijn nieuwe liefde heb ik nu een paar keer gezien en ik heb haar vooral veel gesproken: we weten nu al best veel van elkaar. We zijn heel open en eerlijk. Aan de telefoon was het ook heel leuk. We sturen ook mailtjes heen en weer. Heel puberaal allemaal.

Ik zie het echt zitten met haar. En zij met mij: dat hebben we allebei al uitgesproken. Voorlopig maken we plannen voor een heel jaar. Zo kunnen we elkaar goed leren kennen.

We hebben ook al besloten dat ik meteen bij haar intrek. Dat is wel het makkelijkste en het voelt voor ons allebei goed. Dus ik sta met mijn spullen weer bij een ander voordeurtje binnenkort. 16 Mei is de grote dag dat we gaan samenwonen. We vieren het niet groots of zo: koffie met een koekje is voldoende. We zijn niet zo van de opsmuk.

Natuurlijk moeten we nog een beetje aan elkaar wennen. We hebben uitgesproken dat we een maandje zullen kijken hoe het samenleven gaat. Als dat niks blijkt te zijn (wat mij vreemd lijkt), gaan we allebei onze eigen weg.

Bij het verbreken van mijn vorige relatie schreef ik dat ik wel weer op een zelfde type zou vallen. Ik ken haar nog niet zo goed om dat te kunnen zeggen. Mijn gevoel is alleen wel precies hetzelfde.

Lastig, die kriebels in je buik. Helder denken is lastig.

Wie mijn nieuwe verkering is? Mijn nieuwe werkgever Albron Catering.