Privacy? F*ck it!

Andy Warhol, 1968:

“In de toekomst zal iedereen voor 15 minuten wereldberoemd zijn!”

Banksy, ergens in 2000 nog wat:

“In de toekomst zal iedereen voor 15 minuten anoniem zijn!”

Privacy: een hot topic. Social Media, Het Nieuwe Werken, opkomst van Mobiel Werken: allemaal thema’s waarbij privacy een issue is. Ik ben bang dat Banksy gelijk krijgt: anonimiteit wordt straks een groot goed. En ik vind dat persoonlijk helemaal niet erg. Wat valt er nog geheim te houden? Je leeftijd, je burgerlijke staat, je weekendjes-uit-de-band, je exen, wanneer je op vakantie bent?

Weet je: diegenen die er nu over klagen dat er een loopje genomen wordt met hun privacy, een verzoek aan hen om ook niet meer:

….met creditcard te betalen….

….met een Elektronisch Patiënten Dossier te gaan werken….

….door een winkelstraat te lopen… (ooit al eens de camera’s geteld?)

….te Google’n….

….in te checken op internet voor hun vlucht….

….online te gamen….

….een mobiele telefoon te gebruiken….

Ongemerkt laten we al veel van onze privacy los. Wie herinnert zich nu nog de discussie over nummerherkenning? Nog niet zo lang geleden moest je een code invoeren voor ieder te bellen nummer om je nummer wel of niet mee te sturen. Toen werd gezegd: “Belachelijk als standaard je nummer meegestuurd zou worden! Dan weet iedereen dat ík bel!” Hoe 180 graden anders is het nu: “Als een onbekend nummer mij belt, neem ik echt niet op!” Zo zie je maar dat iedere discussie hierover zinloos is: naarmate de tijd voort schrijdt, nemen we steeds meer genoegen met nieuwe standaarden. Mobiele telefoons waren nog niet zo lang geleden (eind jaren ’90) belachelijk, nu heeft 50% van alle 10-jarigen een mobieltje.

In deze tijd is het zaak goed te bedenken wat je wel en niet wilt laten zien of horen van jezelf. Ik ben een open boek: het maakt mij niet uit wat iedereen van me weet. In een digitale wereld is het moeilijker om mezelf af te schermen. Ik heb er daarom bewust voor gekozen om gewoon open en eerlijk te zijn: what you see is what you get! Dat is voor mij de enige voorwaarde. Alleen dan kan ik mezelf recht in de ogen kijken. Voor mij geen geheimzinnig gedoe of “sociale media strategieën”. Sociaal zijn mensen en niet de media. Het maakt mijn leven makkelijk!

Hoe anders is dat bij mensen die vinden dat ze angstvallig geheimen moeten bewaren: “Ik vertel niet op Twitter, Facebook of Hyves dat ik op vakantie ga, voor je het weet wordt er ingebroken!” Mijn antwoord: “Zeg dan ook niet dat je een weekendje weg bent of vanavond bij vrienden of even uit eten met je man en kinderen: ook allemaal kansen voor het dievengilde.” Ik zou deze mensen ook willen afraden om tegen vrienden en kennissen te vertellen dat ze op vakantie gaan. Uit onderzoek is gebleken dat je via social media net zoveel mensen bereikt als In Real Life. Misschien zijn de vrienden en kennissen van jouw vrienden en kennissen wel inbrekers? Weet jij 100% zeker dat dat niet zo is? Inbrekers zijn ook altijd iemand’s familie, vrienden of kennissen….

Bottom line: kappen met angstvallig allerlei rookgordijnen optrekken en ben eerlijk voor je omgeving, of die nu offline of online is. Laat die privacy varen: voor je het weet zit jij nog te eikelen over nummerherkenning en is de rest al met belangrijkere issues bezig!