Thuiswerken is geen thuisblijven!
‘Nee, dan kan ik niet, dan werk ik thuis.’ Toen ik voor de zoveelste keer van een collega dit antwoord kreeg, besloot ik dat het afgelopen moest zijn. Blijkbaar is het begrip thuiswerken geëvolueerd tot een verworven recht. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een groot voorstander van tijd- en plaatsonafhankelijk werken, of dat nu thuis is of elders. Ik heb alleen een bloedhekel aan collega’s die thuiswerken als een verworven recht zien waarvoor alles moet wijken.
Thuiswerken is bedoeld om werknemers te kunnen laten excelleren, zodat ze geconcentreerd ergens aan kunnen werken. Al doe je niets op zo’n thuiswerkmoment en gebruik je het om lekker te shoppen in de stad, zolang je je outputafspraken maar nakomt.
Váste thuiswerkdag?
Nu wil het geval dat je weleens met elkaar móet afspreken. Zo wilde ik onlangs een training organiseren voor een groep collega’s, maar als ik rekening zou houden met hun thuiswerkdagen, zou deze training er nooit komen. En helaas was de training niet geschikt om online te volgen. Op mijn Outlook-uitnodiging kreeg ik van twee collega’s een weigering met de droge mededeling: ‘Helaas is dat mijn vaste thuiswerkdag Nan, dus graag een andere datum plannen.’
Een thuiswerkdag is effectief wanneer je hem inzet waarvoor hij bedoeld is: iets afmaken of geconcentreerd ergens aan werken. Of hebben zij het zo strak geregeld dat ze uitsluitend op die thuiswerkdag werkzaamheden verrichten die concentratie vereisen? Ik kan uit ervaring zeggen, dat dat niet zo is. Ik kan dus geen training plannen omdat thuiswerken als een verworven recht wordt gezien. De wereld op z’n kop.
Niemand komt aan mijn thuiswerkdag!
Het lijkt een tendens. In een organisatie met meer dan twintig medewerkers, krijg je dan wel een probleem wanneer je iets plenair wilt plannen. Bovenstaande is opgelost door de training ordinair te verplichten, maar wat mij betreft zijn we dan weer terug bij Het Oude Werken. Chagrijnige collega’s verschijnen op de training, omdat je hun vaste thuiswerkdag hebt “afgepakt”.
Mij maak je echter niet wijs dat je je kunt onttrekken aan activiteiten van je werkgever, omdat niemand aan jouw thuiswerkdag mag komen. Thuiswerken is immers geen thuisblijven. Als het noodzakelijk is dat je naar kantoor (of waar dan ook) komt, dan ben je er gewoon.
Ik merk dat de frustratie ervan af druipt als ik mijn verhaal teruglees, mijn excuses, maar ik ben wel ontzettend benieuwd of meer mensen deze frustratie delen.
