Eindsprint 2014: doe eens normaal!

“We zetten de eindsprint in om het jaar goed af te sluiten!”

“Niet teveel interne afspraken plannen in november en december: focus op het resultaat!”

Overal in Nederland staan de zelfbenoemde inspirators op zeepkistjes dit soort onzin te verkondigen. Maar wie wordt er nog door geïnspireerd of verrast? Toehoorders knikken instemmend en hummen wat clichés maar het liefste gaan ze weer “gewoon” aan het werk of drinken ze de beloofde vrijdagmiddagborrel.

Weg, die goede bedoelingen van managers en leidinggevenden. En toch geloof ik ze. Ik weet zeker dat ze met zuivere intenties op de zeepkistjes klimmen. Totdat ze van hun zeepkistje zijn afgedaald en massaal vluchten naar de hutjes op de hei om een nieuw jaarplan in elkaar te klussen. De toekomst van het bedrijf ligt in hun handen en daar moet je dus goed over nadenken, goed over praten en goed bij eten. Hier verliest de manager zijn geloofwaardigheid in mijn ogen. Als het dan zo belangrijk is dat alle handen worden vrijgemaakt voor de eindsprint? Waarom sluit je je dan op?

Ik vind dat interessant. De manager kan dus het bedrijf best wel overlaten aan zijn mensen in de belangrijkste tijd van het jaar, alleen heeft dat vaak zelf niet in de gaten. Op zich ook een managementstijl. De manager is echt niet zo belangrijk is als hij zelf denkt. Wat moet de manager dan wel doen?

Rotklusjes uit handen van de medewerkers houden.

Hij moet ervoor zorgen dat het de medewerker aan niets ontbreekt. Pamper hem (op originele wijze), masseer hem, kortom doe alles om hem te laten sprinten. Lijstjes en vergaderingen die onbelangrijk zijn, zijn dan ongewilde hordes in volle sprint: niet doen!

Ieder succes vieren!

Een nieuw project binnengehaald? Een nieuwe klant? Heeft er iemand zijn doelstellingen al gehaald? Champagne laten knallen! Nu is het het juiste moment om op je zeepkistje te klimmen en mensen in het zonnetje te zetten. Zij gaan daar zelf weer harder van lopen en hun omgeving ook. Enthousiasme geeft af!

Zelf de kerstborrel regelen.

Stel je nou eens voor dat de belangrijkste manager van het bedrijf bezig is met het inkopen van de kerstborrel? Wat voor signaal geeft dat af? Sommigen zullen zeggen dat ie moet gaan doen waarvoor ie betaald wordt. Anderen vinden dit het ultieme voorbeeld van “er zijn voor je mensen”. Besteed aandacht aan die gedachtegang, wakker het aan.

Genoeg gepraat en gelezen nu. Tijd voor je eindsprint. Ik wens je er veel succes mee!