Ik leef want ik gebruik Google!

Ken je ze? Die topsporters (met name voetballers) die na een verloren wedstrijd een interview geven: “Je begint de wedstrijd niet scherp en als je dan ook de kansen niet afmaakt, dan weet je dat je in de problemen komt.” Je-je-je-je!

Daarentegen, als ze een wedstrijd gewonnen hebben: “Ik vond dat we goed begonnen en ik ben blij dat ik de kansen heb kunnen afmaken en we wisten dat we ze konden verslaan.” Ik-ik-ik!

WE hebben gewonnen en ZE hebben verloren!

Is het op ons werk niet precies zo? Als je hoopt dat er niet over jou gepraat wordt, ga je gewoon in algemene je-vorm praten. Dan lijkt het net alsof het niet over jou gaat. Een kind dat verstoppertje speelt en verbaasd is als ie afgetikt wordt omdat hij zelf de handen voor de ogen had en dus niemand hem zou kunnen zien.

Verantwoordelijkheid nemen: IK en WIJ zijn veel sterker dan JE en ZIJ!

Als ik een evaluatie plan schrijf ik op het whiteboard “JE” met een groot rood kruis er doorheen. Ik geef het toe, het is best even wennen en soms wordt er wat lacherig over gedaan. Zo maken we gelukkig iets luchtigs van iets wat ontzettend belangrijk is: vertellen wat IK ga veranderen, wat IK eraan gedaan heb, wat IK zal gaan doen. Kortom, wat MIJN actiepunten zijn. Zo dwingen we elkaar om SMART doelen te stellen zonder dat daar trucjes of moeilijke vragen voor nodig zijn.

Niemand kan zich nog verstoppen. Ik ook niet en daar maak ik het mezelf soms behoorlijk moeilijk mee. Alleen dan weet ik dat we meer kunnen bereiken en dat ik er alles aan gedaan heb om het beste uit het team en uit mijzelf naar boven te halen.

Dit hoef je alleen maar te veranderen als de evaluatie negatief uitpakt. Als we de wedstrijd gewonnen hebben, kloppen we onszelf toch wel op de borst. Nee dus!

Er zijn mensen die zich juist dan verstoppen. “Ik hoef niet zo nodig in de belangstelling te staan.” Ook deze mensen moeten erbij betrokken worden: geef ze een podium en accepteer alleen maar ikke-ikke-ikke. Da’s best een beetje Amerikaans maar Nederland mag van mij wat meer van deze trekjes krijgen, zonder narcistisch te worden. Daarom is er zo’n explosieve groei aan zzp’ers onder jongeren. Omdat zij snappen dat het om MIJ gaat. Wat is mijn maximale toegevoegde waarde? En wat niet? Het oude denken “Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg!” wordt niet meer gepikt. Het gaat om bijzonder willen zijn en het verschil willen maken.