De boel de boel laten: dat is het idee!

“Hoe gaat het?” “Goed, druk!”

Hoe vaak hoor je dit niet? Het lijkt of druk-zijn de nieuwe standaard is. Als je het niet druk hebt hoor je er niet meer bij.

Druk zijn = dom?!

Als je de eerste vraag durft te beantwoorden met “Goed, lekker relaxed!”: reken maar dat je vragen krijgt (“O ja? Hoe komt dat?”). Niemand die je die vraag stelt als je zegt druk te zijn. Laat staan dat iemand je vertelt wat je daaraan zou kunnen doen. Als je het druk hebt, is dat volgens mij per definitie niet oké. Drukte laat geen ruimte voor creativitijd, flexibilitijd en kwalitijd. Ik schrijf dat bewust zo…

Of is het zo dat de definitie “druk-zijn” door iedereen anders geïnterpreteerd wordt? Ik ga er maar even voor het gemak vanuit dat druk-zijn per definitie neigt naar chaos, stress, et cetera.

Hou toch op: de wereld vergaat niet!

Nu ben ik niet Bijbels aangelegd (atheïst als ik ben) maar ik wil toch een voorbeeld noemen uit Het Boek. In een van de hoofdstukken staat heel mooi omschreven dat een visser ergens in een Afrikaans land ligt te lummelen in zijn bootje op het strand. Zon op zijn bol, een voetje in het water, flesje rum ernaast (dat heb ik er vast bij geromantiseerd…) Een zakenman spreekt hem aan en geeft hem het advies om juist nú de zee op te gaan om te vissen: het weer leent er zich uitstekend voor! “Waarom zou ik dat doen?”, vraagt de visser. “Omdat je dan veel vis kunt vangen: iedereen laat nu de boel de boel omdat het weer zo goed is!”, meent de zakenman. “Dan kun je meer geld verdienen waardoor je sneller een leuk onbezorgd leven kunt leiden.” De zakenman druipt af als de visser hem antwoordt “En wat doe ik nu dan……….?”, wijzend naar zijn flesje rum en zijn voetje in het water.

Je kunt dus best wel druk zijn je hele leven maar als je geen tijd hebt om te genieten, is het straks maar kort genieten. Doe het daarom gewoon tussentijds ook! Neem eens af en toe de tijd om achterover te leunen: de wereld vergaat echt niet! Sterker nog, zo zul je merken dat je zelfs beter in staat bent mensen te managen.

Laat me toch met rust!

Managen is een verbastering van “mennen”. Zoals je weet is mennen het temmen van een paard. Dat gebeurt met een lang touw in een bak. Heb je weleens gelet op de menner? Die doet schijnbaar niets, het paard daarentegen rent zich rot. Is het niet vaak zo dat de medewerker de menner is en de manager het paard? Ik daag managers uit te kijken of zij niet dat paard zijn. Medewerkers zouden eens moeten beoordelen of ze er wel goed aan doen om als menner op te treden! Doe ik eigenlijk wel waarvoor ik ben aangenomen?

In mijn carrière heb ik een switch gemaakt naar een organisatie waarvan ik totaal niet wist wat we nou eigenlijk verkochten. Ik had dus geen voorkennis. Wel werd ik verantwoordelijk voor een verkoopteam. En boy, wat heeft die onwetendheid goed voor me uitgepakt. “Nee” en “Ik weet het niet”, waren mijn meest gebruikte antwoorden. Weet je wat er dan gebeurt? Het team moest ineens zelf gaan nadenken, zelf met oplossingen komen, zelf in beweging komen, klanten ECHT gaan helpen et cetera. En wat deed ik? Genieten, van de rust, van het team, van het resultaat. Wel besloot ik scherp te zijn op haarscheurtjes in het team (wie zit er niet goed in z’n vel, wie gaat het uitmaken met z’n vriendin, wie presteert niet, wie wel?) Dat soort vragen stellen werden mijn job. En voor de rest? Nieuwe dingen bedenken, ik werd een stuk innovatiever, groeide snel in het bedrijf, heb veel geleerd van zaken waar ik voorheen geen kennis van had. De verwijten waren echter ook niet van de lucht. “Werk jij eigenlijk wel?”, “Wat doe jij de hele dag?” en “Ga je nu weer golfen?” Tsja, dat is de keerzijde. Advies: niks van aantrekken maar wel fulltime begrip en leiderschap tonen. Voor de rest: de boel de boel laten, ontspanning zoeken, poten op tafel en relax een beetje!

Dat je deze blog nu kunt lezen op mijn eigen site is ook een gevolg van al het bovenstaande: tijd en rust om meer te doen dan ik ooit gedacht had!